's Ochtends vroeg

Vanochtend, tijdens de wandeling met mijn hond, heb ik foto's met mijn mobiel genomen. Wat was het mooi buiten!

Foto's bewerkt in Instagram.... ;)

Koning Winter

Portretten

Dit geweldige en lieve kereltje Bastiaan wilde heel graag poseren en had er ook nog eens heel veel lol in.

In de prijzen

Het is al weer een tijdje geleden, maar ik vind het toch wel de moeite waard om te laten zien. Ik heb voor twee van mijn foto's een eerste prijs gewonnen. Het zijn foto's die ik al lang en breed heb laten zien op mijn oude weblog hoor....maar desalniettemin ben ik er trots op.

En vandaag kreeg ik bericht dat de bovenstaande foto in de kalender 'De Twaalf Provinciën' komt te staan, jippie!

De andere prijs heb ik gewonnen op de laatste avond van de fotoclub in het afgelopen seizoen met de inzending voor de wedstrijd 'je beste foto'. Het is een foto van Londen geworden. 

My favourite

Herinneringen

Dit is alweer het laatste deel van Parijs. Aan alle leuke dingen komt een eind, zo ook aan de fantastische dagen Parijs.
Nog gauw een bezoekje gebracht aan de Sacré Coeur en Montmartre. Eerlijk gezegd viel het mij een beetje tegen en Place du Tertre al helemaal, wat een toeristische bedoening. In mijn beleving, als 17-jarige scholiere, zaten we eindeloos te kletsen op de trappen en vond ik Montmartre zo geweldig net als mijn klasgenoten. Zo zie je maar weer dat herinneringen toch niet altijd zo waarheidsgetrouw zijn ;-). Gelukkig heb ik aan deze geweldige stedentrip weer nieuwe herinneringen overgehouden!

Prachtig licht

Op naar het Panthéon. Midden in het Quartier Latin staat dit imposante gebouw in Romeinse stijl met zijn grote pilaren. Het is gebouwd naar voorbeeld van het Pantheon in Rome en oorspronkelijk bedoeld als kerk, nu is het meer bekend als mausoleum van franse beroemdheden.
Binnen is het nog mooier. Er komt zoveel licht door de koepels naar binnen wat een heel mooi effect en een adembenemende sfeer geeft.

In de koepel hangt sinds 1851 de 'slinger van Foucault' (bovenste foto). De natuurkundige Léon Foucault heeft met deze slinger aangetoond dat dat de wereld rond zijn as draait.

Joodse sporen, mijn sporen

Het Mémorial des Martyrs de la Déportation is vlakbij de Notre Dame te vinden. Het is een monument waarbij alle mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk zijn gedeporteerd naar de concentratie- en vernietigingskampen hier worden herdacht. Je loopt naar beneden het monument in, het is zo gemaakt dat het claustrofobisch overkomt om aan te geven wat de mensen gevoeld moeten hebben. Binnen kom je in een ruimte waar je door een glasplaat een gang inkijkt met 200.000 lichtjes waarvan elk lichtje een gedeporteerde symboliseert die is omgekomen in een van de vele concentratiekampen.

We waren diep onder de indruk....

In stilte moeten we deze indruk even op ons in laten werken en zo liepen we richting een ander herdenkingsmonument, wat niet zo ver daarvandaan ligt; het Mémorial de la Shoah (Het Holocaust Herdenkingsmuseum). Tijdens het lopen kwamen we toch weer in gesprek over deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis. Mijn eigen verleden, al heb ik het niet direct meegemaakt, maar van mijn moeders kant van de familie wel, laat indirect sporen na. 

Het Mémorial de la Shoah is niet alleen een herdenkingsmonument maar ook een museum. Op de binnenplaats staan grote muren waarop alle namen staan van de 76.000 verdwenen joodse mannen, vrouwen en kinderen tussen 1942 en 1944. Ik kijk bij de namen op alfabetische volgorde of ik er bekende namen tussen zie staan, ook al weet ik dat ze hier niet zijn weggehaald, maar toch keek ik. 

Het doet echt wat met je als je al die namen ziet!

In de crypte van het museum symboliseert de vlam in de Davidster de zes miljoen slachtoffers die geen rustplaats hebben gekregen. Hier ligt het as van de slachtoffers van de concentratiekampen Auschwitz-Birkenau, Belzec, Chelmno, Maïdanek, Sobibor, Treblinka, Mauthausen en het ghetto van Warschau. Het as is begraven in meegebrachte aarde uit Israël. Wat indrukwekkend en vooral dat ik Sobibor zag staan. Zo heb ik toch op mijn eigen manier mijn voorouders kunnen herdenken!

Schitterende ramen

Natuurlijk mag een bezoek aan de Notre Dame niet ontbreken, daar staat ze dan op het Île de la Cité. Wat een prachtige kathedraal en wat een prachtig stukje Parijs!

Eenmaal binnen zijn de glas-in-loodramen zeer bijzonder en zo mooi van kleur. Daarom deze twee foto's in kleur, omdat de kleuren te mooi zijn voor zwart/wit ;-).

En weer terug naar zwart/wit. Aan de achterkant van de Notre Dame is een klein parkje, en zo ziet deze dame er vanaf deze kant ineens heel anders uit. 

De piramide

Aangekomen bij het Louvre, valt de glazen piramide direct op bedoeld om de ondergrondse toegangshal te markeren en van daglicht te voorzien. Eigenlijk zijn het er meer; één grote en een paar kleinere, gemaakt in opdracht van François Mitterand. Ik geloof dat het zo is dat elke Franse president iets wil nalaten aan volk en vaderland en dit was zijn bijdrage.

Daarna liepen we langs de Seine en genoot ik van het uitzicht en van de leuke boekenstalletjes langs de kant. Ik raakte geïnspireerd door de veelal oude prachtige foto's, platen en ansichtkaarten die je daar ziet, en heb mede daardoor besloten (het merendeel) van mijn foto's in zwart/wit na te bewerken.

Een flinke wandeling

Op naar de volgende bezienswaardigheid; het musée du Louvre. Vanaf de Arc de Triomphe over de Champs-Elysées via Place de la Concorde liepen we naar het Louvre, al met al een flinke wandeling. Ik denk dat de Champs-Elysées altijd druk is, maar nu was het wel erg druk. Er liepen veel mensen met vlaggen of waren compleet uitgedost in de Franse driekleur en ook was er veel politie op de been. Eenmaal aangekomen op Place de la Concorde begrepen we het, tenminste we hadden het vermoeden dat het rugbyteam, dat tweede is geworden tijdens het WK in Nieuw-Zeeland, op dat moment werd gehuldigd.

Triomf

Te midden van een van de drukste verkeerspleinen van Parijs en aan het begin van de Champs-Elysées staat de Arc de Triomphe. Op deze triomfboog staan de namen van veldslagen en generaals, de hoofdrolspelers van de Franse militaire geschiedenis, ooit in opdracht van Napoleon gebouwd.

De Arc de Triomphe is prachtig, imposant en al op vele manieren gefotografeerd en het hoort zo bij Parijs.

Ik hou er zelf van om de details te fotograferen dan om hem in z'n geheel op de foto te zetten, maar dat is mijn persoonlijke smaak!

2 Days in Paris

De titel, vernoemd naar een film, zegt het al; 2 dagen in Parijs met mijn oudste zoon....

wordt vervolgd...

Moderne architectuur

Moderne architectuur is deze maand het thema bij de fotoclub. De bovenste foto heb ik gepresenteerd.

Met dank aan mijn fotomaatje Petra omdat ik het pand waar zij werkt mocht fotograferen en voor haar tips!

Aapjes kijken

Aapjes kijken in Artis hoort net zo bij Artis als de Eiffeltoren bij Parijs. Het Apenhuis vond ik als kind al intrigerend en was gek (nog steeds) op de Orang-Oetangs, ik kon er uren naar kijken. Die zijn er helaas niet meer, net zo als het Apenhuis in de oude vorm er niet meer is. Het is verbouwd en afgelopen zomer geopend. Het is een nagebootste habitat geworden waar diverse apen, een groepje vleerhonden, een luiaard en enkele reptielen leven.

Hulde aan Artis, want het is erg mooi geworden, maar het belangrijkste is denk ik dat het veel beter voor de beesten is.

Eén aap liet zich graag fotograferen en een leguaan kwam ook een kijkje nemen.

Het Vogelhuis hoort nu ook bij het Apenhuis en ook hier zijn verschillende soorten vogels te bewonderen zonder barrière tussen het publiek en de vogels, net als in het Apenhuis. Erg mooi ook!

Wat een dotje

Een dagje Artis met in de hoofdrol dit welpje. Wat een dotje....